Blauwe Wijn oogt als een bandje, ruikt als een bandje en klinkt als een bandje (een verdomd aardig bandje, maar dat terzijde), maar toch is het volgens songschrijver, frontman en multimedia-doe-het-zelver Remko Dekker veel meer dat. In de vele nachtelijke gesprekken die ik met het orakel uit de Breedstraatbuurt voerde, benadrukte hij dat Blauwe Wijn behalve een muzikaal project een gemoedstoestand is. Een gevoel. Een levenshouding. Een toast op het leven met al zijn zon- en schaduwkanten. De euforische ervaring van een formidabel feest gemengd met de nevelige bedomptheid van de dag erop. Blauwe Wijn is Utrecht in de lente, met uitpuilende terrassen en waterfietsen op de Oudegracht. Maar Blauwe Wijn is ook Utrecht op een natte herfstdag, met windkracht negen op een verlaten Jaarbeursterrein.

Het dubbele gevoel vinden we ook terug op dit prachtige Nederlandstalige vinylalbum, met op kant A de door Ronald Visser geïnstrumenteerde traditionele, ambachtelijke liedjes en op kant B de duistere elektronische bewerkingen door Boris Everts. Alles werd samen gebracht in de kelder van de Vuurland Studio met levende legende Erny Green achter de knoppen.
Genoeg gekletst; tijd om te gaan luisteren naar deze unieke langspeler, een klein meesterwerk dat zich weinig aantrekt van muzikale genres, laat staan van de grenzen tussen die genres.

Mark Roos